Priču o Družini od vešala ne može se početi bez da se spomene Alan Ford, strip crnog humora italijanskog autorskog dvojca Magnusa & Bunkera. Alan Ford, strip koji je popularnost stekao na području Italije i bivše Jugoslavije, svoju popularnost zahvaljuje upravo činjenici da je naišao na “plodno tlo” u ove dve navedene zemlje, jer je sa gledišta toga vremena ironizirao Ameriku kakvu su kroz filmove upoznali njihovi žitelji, Amerikom opsednuti Italijani i žitelji bez pašoša – “Jugoslaveni”, gde je strip dosegao kultni status. Ovu teoriju potvrđuje i činjenica da je Alan Ford (dalje u tekstu “AF”) u zadnjih nekoliko godina pokušao proboj u svet, no sa nikakvim uspehom, iako se išlo na izdavanje od prvog broja (početak serije je puno kvalitetniji), dok je Družina od vešala (u tekstu “DOV”) kasnije požnjela uspeh dobrim delom Evrope. Zanimljiv podatak je da je u početku planirano 24 nastavaka, koji su pretočeni u 20 zbog početnog slabog interesa italijanske publike, nenavikle na ovaj žanr. Kroz Alan Ford prodefilirao je ogroman broj bizarnih likova i još bizarnijih situacija, a nakon određenog perioda izlaženja, kada je izgledalo da njegovom uspehu brzo neće biti kraja, crtač Magnus napušta izdavačku kuću svoga prijatelja i kolege Bunkera i osniva vlastitu malu izdavačku kuću Geis, a kao razlog navodi zasićenost AF-om. Magnus eksperimentiše sa mitologijom i erotikom, a Bunker nastavlja pisati scenarije za AF, no uskoro zapinje u kolotečini i gubi se u hiperprodukciji, te je AF serijal sigurno (ali previše polagano) osuđen na propast.
E sada, da ovo ne bi ispao još jedan tekst o Alanu Fordu, objasnit ću zašto se on spominje – iako je AF drukčiji proizvod od DOV, na AF je Magnus ispekao zanat i ustabilio svoj crtački stil, no on je i scenaristički uticao na serijal stripa o Družini od vešala, profiliranjem likova i ironičnim stavom. Sličnost je i lik Magnusa kao živčanog nosonje koji putuje svetom lažno se predstavljajući kao kraljev izaslanik, u AF portretiran kroz lik i nos još jednog neurotičara – Boba Rocka. Magnus je 1977. god. uspostavio saradnju sa Giovanniem Romaniniem, koji potpisuje scenario i nastao je serijal epskog razmera obeležen sjajnim crtežem i zanimljivom pričom. Družina od vešala (u izvorniku “La Compagnia della Forca”) izlazila je u izdanju Vjesnikove (VPA) Superstrip biblioteke 1987.-88., deset godina kasnije od italijanske premijere. Vrlo originalno preveden od strane Marije Jurele (jezik varira od književnog ka svim hrvatskim narečjima – tako npr. kmet Kruška govori zagorskim narečjem, što je svrsishodno zbog dugog trajanja kmetstva na tom području, zavodnik Berto priča dalmatinski, malo “usporeni” kapetan Golijat nateže bosanski itd.), serijal se sastoji od 20 knjižica od po 125 stranica, jednakog formata kao i Alan Ford. Družina od vešala je epsko, avanturističko, humoristično, čak bi se usudio reći fantazi delo čemu u prilog govore sve značajnije odrednice žanra; družina sa zadatkom, ogroman broj likova i sudbina, izmišljenih kraljevstava koja imaju dodirne tačke sa stvarnim zemljama i istorijskim događajima. Kao i dobar dio fantazi dela, i DOV ima svog hroničara – ostarelog lešinara Supila, koji svojom pojavom i ciničnim komentarima dodatno začinjava priču. No, ono što DOV izdvaja iz fantazi sveta je paralela sa humorom Alana Forda, pa tako u DOV imamo grupu potpuno različitih likova; kmeta, bivšeg pomoćnika krvnika, ostarelog štitonošu, krvnika koji je promenio profesiju i postao kuvar, blesavog vojvodu, ratobornog kapetana i goropadnu djevu. To su likovi toliko oprečnog karaktera da zajedno jednostavno ne mogu funkcionisatii a da ne izbiju zanimljive situacije. Izvorna se družina, naime, raspada na više odvojenih grupa od kojih svaka tokom priče ide odvojenim putevima ka odvojenim ciljevima, da bi se na kraju sasvim slučajno ujedinili u neočekivanom trijumfu. Na svom putu Obešenjaci će iskusiti puno magije, sresti lepu zbirku zanimljivih likova, kako stvarnih, tako onih preuzetih iz raznih mitologija (Drakula, mletački Dužd, zmajevi, trolovi, kraljevi, prinčevi, veziri, zlodusi …), te ponekih originalnih koji su posve Romaninieva umotvorina, te proputovati manje-više celu Evropu i dio Afrike i Azije, menjajući svet svesnim ili češće nesvesnim uplivom na okolnosti.
Što još reći o DOV a da ne pokvarim čitanje zainteresiranima ? Sad nakon što ste okusili zalogajčić sa epske trpeze Družine od vešala i ukoliko vas zanima zašto doktor istočnjačkih nauka dr. Nadir (pandan sir Oliveru iz AF) nikad nije bio na Istoku, što se desi kada vam iz bočice namigne mala đavolica, koja je tajna otoka Vatre i leda, tko su Slobodni lugari, te zašto sir Crump ne jede slatka đakonije, vreme je da posegnete za ovim stripom. Družina od vešala je retko duhovit a istovremeno i inteligentan i maštovit strip čiji epilog mami suze na oči i u kojem će svako za sebe naći “ono nešto” da ga privuče i dugo zadrži u svom svetu i zato svakome preporučam njegovu nabavku, a bilo bi lepo i videti ga u ponovljenom, bogatije opremljenom izdanju.