Danas je žanrovska scena regiona ostala bez jednog od svojih velikana. Prerano, nakon kraće i teške bolesti, napustila nas je Milena Benini, autorka, urednica i prevodilac. Pisala je i objavljivala od svoje 14. godine, a glavna područja interesa su joj bila spekulativna fikcija i žanrovska književnost uopšte, kao i rodna pitanja i jezici. Živela je od reči i za reči, uz moto „I linguify for a living”, izraz koji je, kako je sama rekla, „ukrala” od Stivena Fraja, a koji „čini mi se da dobro opisuje ono što ja radim: pojednostavljeno, ako se nešto radi s riječima, bavila sam se time“.
Obogatila je regionalnu scenu svojim brojnim kratkim pričama (objavljivanim u časopisima: Sirius, Homo Volans, NOSF magazinu, Parseku, Monolithu, Ubiqu, Istrakonskim i Sferakonskim zbirkama) i romanima (Kaos (1998), Djelomična pomrčina (2012), Svećenica mjeseca (2014), Da en (2015), Prodavač snova (2015), Zmajska zora (2016), Kvadrila (2017), Djeca vječnosti i kaosa (2017), Mletački sokol (2019), Nokturno za krpelja (2019)). Koautor je knjiga The Complete Guide to Writing Fantasy vol. 1, gde je napisala poglavlje Fantasy Without Clichés-Writing Effectively, kao i The Complete Guide to Writing Science Fiction vol. 1: First Contact, s poglavljima Attack of the Monster Plot: Ideas, Settings and Plots te I Don’t Know That Bug-Eyed Monster from Adam: Clichés in SF.
Podržavala je druge autore kroz urednički angažman, ali se i trudila da nam kroz prevode s engleskog, francuskog i ruskog približi najveće autore fantastike današnjice: Stivena Kinga, Terija Pračeta, Roberta E. Hauarda, Filipa K. Dika, G.G. Keja, Teda Viliamsa, Daglasa Adamsa,…
Višestruka je dobitnica nagrada „Sfera“ i „Artefakt“, a za izvanredan doprinos u žanru naučne fantastike i fantazija, prošle godine nagrađena je nagradom „Hudi Maček“, Grossmann Fantasy, SciFi and Comics Festivala.
Bila je iskreni prijatelj našeg udruženja i podržavala nas od samog početka u našem radu i aktivnostima. Volela je fantastiku, volela je istoriju, ljude, život…
S velikom tugom u srcu, izražavamo saučešće njenoj porodici i prijateljima.
Draga Milena, počivaj u miru
„Pjesma je bila divljija no prije, i tužnija, i radosnija. Pjevala je o suncu koje miluje prve pupoljke loze na padinama. Pjevala je o kiši koja zemlji donosi suze radosnice i hrani lozu dok raste, teška od svoje sočne djece. Pjevala je o znoju i smijehu ruku koje beru čudesno preobraženo sunce, o krvi grožđa koja kipti dok bobice eksplodiraju pod bosim nogama. Pjevala je o rođenju, kad se krv skupi u bačvama i čudo života zaiskri, pretvarajući sok u vino i pjesmu. Pjevala je život.“
