Bio je najnagrađivaniji pisac naučne fantastike svih vremena, sa 54 razne nagrade od toga 11 Huga i 5 Nebula. Objavio je preko 1700 radova: kratkih priča, eseja, scenarija za serije, stripove i filmove te romane. Poznat po svom temperamentu, na jednoj od naslovnica svojih knjiga, dobio je titulu najsvadljivije osobe na planetu. Tukao se, svađao, pravio skandale i tužio sve i svakoga. Napisao je jednu od najboljih epizoda “Zvjezdanih staza“, “Grad na rubu vječnosti“ s čijom završnom verzijom scenarija nije bio zadovoljan, jer su drugi scenaristi iskasapili njegovo djelo zbog čega su on i Rodenberi, tvorac “Zvjezdanih staza“, do kraja imali zategnute odnose.
Ostat će poznat i po tome što je tužio Džejmsa Kamerona za “Terminatora”. Naime, optužio ga je Kamerona da je osnovu priče pokupio iz epizode “Vojnik” serije “Na granici mogućeg” i dobio je.
Ukoliko niste do sada pogodili o kome se radi, riječ je o Harlanu Elisonu, jednom od najkontraverznijih pisaca naučne fantastike i horora, enfant terrible žanra po mnogima i čovjek koji je pomicao granice istog svojim djelima. Napustio nas je u 84. godini, ostavljajući svijet bez još jednog od velikana spekulativne fikcije.
Iza sebe je ostavio bogat opus. Među najpoznatija djela mu spadaju kratke priče “Nemam usta, a moram vrištati”, “‘Pokaj se, harlekine!’, reče Tik-tak čovjek” te “Zvijer koja je klicala ‘Ljubav!’ u srcu svijeta” kao i “Dječak i njegov pas”, koja je 1975. postala i film sa mlađahnim Donom Džonsonom u glavnoj ulozi, dobivši vremenom kultni status.
1995. po njegovoj priči “Nemam usta, a moram vrištati”, napravljena je video igra. Iako nije posjedovao računar niti je volio video igre, Harlan je doradio scenario, posudio glas glavnom negativcu, umjetnoj inteligenciji te je učestvovao u dizajnu igre.
Legenda kaže da je “‘Pokaj se, harlekine!’, reče Tik-tak čovjek” napisao za svega šest sati, noć prije nego će je poslati na kreativnu radionicu. Te godine, 1965. priča je osvojila Nebulu, a sljedeće godine Hugu.
Elison će ostati poznat i kao urednik dvije antologije priča koje su uzdrmale temelje žanra i ugostile brojne autore, “Opasne vizije” iz 1967. i “Ponovo, opasne vizije” iz 1972. Zanimljiva stvar je da postoji i treći dio, “Još opasnije vizije”, koji je trebao biti objavljen 1973. i za koju je radove poslalo skoro 150 pisaca (mnogi su odavno umrli), ali taj tom nikada nije vidio svjetlo dana. Kontraverze oko tog naslova su joj donijele status legende kao najpoznatija neobjavljena knjiga naučne fantastike.
Brojne njegove priče možete pronaći u regionalnim antologijama poput Siriusa, Siriusa B, Monolita, Znaka Sagite i drugih, koje još uvijek izlaze ili su izlazile.
Elison je bio i ostat će jedan od najkotraverznijih pisaca naučne fantastike, ali isto tako i jedan od najboljih.